(τό) ὄνομα πολλῶν Ἑλλ. πόλεων ὧν ἡ ἐν Πελοποννήσῳ εἶναι ἡ τὰ μάλιστα γνωστή, καλουμένη ὑπὸ τοῦ Ὁμ. Ἄργος Ἀχαιϊκὸν Ἰλ. Ι. 141, πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ Ἄργους Β. 681. Ὑπὸ τὸ πρῶτον ὄνομα ὁ Ὅμ. περιλαμβάνει ἅπασαν τὴν Ἀργολίδα, καὶ ἐνίοτε ἅπασαν τὴν Πελοπόννησιν, ὑπὸ δὲ τὸ δεύτερον ἅπασαν τὴν Θεσσαλίαν· πρβλ. Στράβ. 369.
Έτυμ.: Ἴδε τὴν λεπτομερῆ καὶ ἀκριβῆ ἐξέτασιν τῆς Ὁμηρικῆς χρήσεως τῆς λέξεως ἐν τῇ τοῦ Γλάδστωνος πραγματείᾳ, Hom. Studies, Achaeis, § 8. Ὁ Γλάδστων σχετίζει τὴν λέξιν πρὸς τὸ ἀγρός ὡς ἀναφερομένην εἰς πεδινὰς χώρας, ἐν ᾧ ἕτεροι λαμβάνουσι τὴν λέξιν ὑπὸ τὴν αὐτὴν καὶ τὸ regio σημασίαν (μέρος τι τῆς χώρας) ἐκ τοῦ ὀρέγω, ἴδε Κούρτιον σ. 184. - Ἐντεῦθεν τὰ ἐπίθ. Ἀργεῖος, Ἀργολίς, Ἀργολικός.
Ραψωδία Α (413-427)
Πριν από 12 χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου