Ο

ὅδε (ἥδε, τόδε)
ὁδός
Ὀδυσσεύς
ὄζος
ὄθομαι
οἷ
οἰζυρός, ά, όν
οἴκαδε
οἴκοι
οἶκος
οἰνοβαρύς, ές
οἴομαι - οἴω
οἶος, οἴη, οἶον
οἷος, οἷα, οἷον
ὀϊστός
οἴχομαι
οἰωνοπόλος, ον
οἰωνός
ὄλεθρος
ὀλέκω
ὄλλυμι
όλοός,όν
Ὀλύμπιος
Ὄλυμπος
ὄμμα
ὁμηγερής, ές
ὁμιλέω
ὄμνυμι
ὁμοιόω
ὁμοῦ
ὁμῶς
ὄναρ
ὀνειδίζω
ὄνειδος
ὀνειροπόλος, ον
ὀνίνημι - ὀνίναμαι
ὀξύς, ὀξεῖα, ὀξύ
ὅπισθε(ν)
ὁπότε
ὅπως
ὁράω-ῶ
ὀρέγνυμι - ὀρέγω
ὀρέσκοος, ον
όρεύς
ὁρμαίνω
ὄρνυμι ἤ ὀρνύω
ὄρος
ὅς, ἥ, ὅ
ὄσσε
ὄσσομαι
ὅσος, η, ον
ὅστις, ἥτις, ὅ,τι
ὅτε
ὅτι
ὀτρηρός, ά, όν
οὗ
οὐ-οὐκ
οὐδέ
οὐλομένην
οὖν
οὕνεκα
οὐρανόθεν
οὔτε
οὐτιδανός, ή, όν
οὗτος, αὗτη, τοῦτο
οὕτως
ὀφέλλω
ὄφρα
ὄχα