ἄρ-ἄρα

ἐπ. ῥά (πιθανότατα ἐκ τῆς ῥ. αρ- τοῦ ἀραρίσκω)΄ ἐπικὴ χρήσις, τότε, εὐθὺς ἀμέσως, Ιλ.2.16 ὥς φάτο, βῆ δ’ ἄρ᾿ ὄνειρος=ἔτσι μίλησε, εὐθὺς δὲ ἀμέσως ὁ ὄνειρος ἔβη | διότι | ἀκριβῶς | ἀττικὴ χρήσις, οὖν, λοιπόν, ἐπομένως, κατ’ ἀκολουθίαν, οὕτω λοιπόν.