τις, τι

τις, τι.

Α. ἀόρ. ἀντων. ἐγκλ., κάποιος, κάποια, κάποιο

ΙΙ. κεῖται συχνὰ ἀορίστως ἐπὶ μὴ καθοριζομένου ἀριθμοῦ ἀνθρώπων, κάποιοι, ὅλοι | 2. ὡς τὸ ἕκαστος ἢ πᾶς: ὁ καθένας

ΙΙΙ. ἐπὶ προσ. ἤ πραγμ., μετ’ ἐμφάσεως, μέγας τις, μέγα τι, σπουδαῖός τις, σπουδαῖό τι, ἐν ἀντιθ. μὲ τὸ οὐδείς, μηδείς | λέγω τι=λέγω κάτι ἄξιον λόγου | 2. μετ’ ἐμφάσεως ἐν τῇ ἐννοίᾳ ἄνθρωπος ἢ ἄνδρας, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ κτῆνος΄ τις ἢ κύων=ἄνδρας ἢ σκύλος

ΙV. μὲ ἐπίθ., μαινόμενός τις εἶ=εἶσαι μανιακὸς ὀλίγον τι, ἐν ᾧ μαινόμενος εἶ=εἶσαι μανιακός (εκατό τὶς ἐκατό).

Β. ἐρωτημ. ἀντων.΄ σὲ εὐθεία ἐρώτηση τίς;, ποιός;, τί;, ποιό;| μετὰ μορίων, τίς γάρ; τί γάρ;=ποιὸς τάχα; ποιὸς λοιπόν;΄ ἐς τί;=μέχρι πότε, ἕως πότε;΄ τίς δή;= ποιὸς λοιπόν;΄ τίς πότε;=τίς ἄραγε;΄ τί γάρ;=τί λοιπόν; γιατὶ ὄχι;, πῶς ἄλλως;, βεβαίως΄τίς ἄν; ἤ τίς κεν;=ποιὸς θὰ μποροῦσε; (ἐκφράζει ἀμφιβολία) | χρησιμοποιεῖται καὶ σὲ πλάγια ἐρώτηση ἀντὶ τῆς ὅστις΄ἠρώτα δὴ ἔπειτα, τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι=ἠρώτα λοιπὸν ἔπειτα, ποιὸς ἦταν καὶ πόθεν ἦλθεν | χρησιμοποιεῖται καὶ ἀντὶ τῆς ποῖος;=ὁποῖος;, τίνος εἴδους;| χρησιμοποιεῖται καὶ ἀντὶ τῆς πότερος;=ποῖος ἐκ τῶν δύο;

ΙΙ. τὸ οὐδ. τί κεῖται συχνὰ καὶ ὡς ἐπίρρ., πῶς;, γιὰ τί;, γιὰ ποῖον λόγο;, πῶς αὐτό; | τὶ δῆτα;=πῶς, παρακαλῶ; (δηλωτικὸ ἐκπλήξεως)΄ τί μήν;=γιατὶ ὄχι;, πῶς ὄχι;, πῶς ἄλλως;