ἀντιάω

ἐπ. ἀντιόω, κατ᾿ ἐπ. ἐπέκτ. ἀντὶ τοῦ ἀντιῶ (ἀντί)' ἀπαντῶ, "ἀντικρύζω", "ἀγναντεύω", ἐξέρχομαι ὅπως συναντήσω ἢ ὑποδεχθῶ τινα: 1. μετὰ γεν. πράγμ., ὑπάγω εἰς ἀναζήτησίν τινος, ὅτε ὑπονοεῖται σχέδιόν τι ἢ σκοπός, πολέμοιο μενοίνα ἀντιάαν, «ἀντιάαν, μεταλαμβάνειν, ἐφάπτεσθαι» (Σχόλ.), Ἰλ. Ν. 215· ὄφρα πόνοιο ... ἀντιάσητον Μ. 356· οὐκέτ’ ἀέλθων ἄλλων ἀντιάσεις Ὀδ. Χ. 28, καὶ ἀλλαχοῦ· μεταφ., ἐπὶ βέλους, βάλλω, κτυπῶ, ἀλλά κεν ἢ στέρνων ἢ νηδύος ἀντιάσειεν=ἀπαντήσοι, ἔλθοι (Σχόλ.), Ἰλ. Ν. 290: - πολλάκις ἐπὶ θεῶν ἐρχομένων (οὕτως εἰπεῖν) ὅπως δεχθῶσιν ἀφιέρωμά τι ἢ θυσίαν καὶ οὕτως ἐπὶ παρῳχημένων χρόνων κατήντησε νὰ σημαίνῃ, ἔχω δεχθῇ, ἔλαβον, ἀπέλαυσα, ἀντιόων ταύρων τε καὶ ἀρνειῶν ἑκατόμβης Ὀδ. Α. 25· ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων ... ἀντιάσας=ἀπαντήσας, μετασχών (Σχόλ.), Ἰλ. Α. 67: μετέχω, ἀπολαύω, αἱ γὰρ δὴ τοσοῦτον ὀνήσιος ἀντιάσειεν=εἴθε ἐπὶ τοσοῦτον ὄνησιν ὧν βούλεται λάβοι (Σχόλ.), Ὀδ. Φ. 402' ἅπαξ ἐν μέσ. τύπ., πάντες δ’ ἀντιάασθε, θεοί, γάμου=μετέσχετε τῆς τελετῆς τοῦ γάμου, Ἰλ. Ω. 62. | 2. σπανιώτερον μετὰ γεν. προσ., ἀντιμετρῶ ἐμαυτὸν πρός τινα, ἀντεπεξέρχομαι κατ’ αὐτοῦ, ἡμεῖς δ’ εἰμὲν τοῖσι, οἳ ἂν σέθεν ἀντιάσαιμεν, «ὑπαντήσαιμεν» (Σχόλ.), Ἰλ. Η. 231.

[ἀντιόωσαν μτχ. ἐνεστ.(Α 31)]