σκῆπτρον

(τό), (σκήπτω)΄ ῥάβδος, βακτηρία ἐφ᾿ ἧς στηρίζεται ὁ φέρων, ἐν χρήσει παρὰ τοῖς προβεβηκόσιν, Ἰλ. Σ. 416, Ὀδ. Ν. 437, Ξ. 31, Ρ. 199, Σ 103 | 2. ῥάβδος, ῥαβδίον, μάλιστα δὲ ἡ δηλοῦσα ἀξίωμα, ἀρχὴν· παρ᾿ Ὁμήρῳ φέρουσιν αὐτὸ οἱ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνες, μεταβαίνει δὲ ἀπὸ πατρὸς εἰς υἱόν, ὅθεν τὸ χωρίον ἐν Ἰλ. Β. 100 κἑξ. καλεῖται. ― ὡσαύτως φέρουσιν αὐτὸ οἱ δικασταί, Ἰλ. Α. 238, Ι. 156, Ὀδ. Λ. 569· οἱ κήρυκες, Ἰλ. Η. 277, κτλ.· οἱ ἀγορεύοντες, οἱ ὁποῖοι ἐγειρόμενοι νὰ ὁμιλήσωσιν ἐλάμβανον αὐτὸ παρὰ τοῦ κήρυκος, Ἰλ. Ψ. 568, Ὀδ. Β. 37· οἱ ἱερεῖς καὶ μάντεις, Ἰλ. Α. 15· βραδύτερον δὲ καὶ οἰ ῥαψῳδοί, Ἡσ. Θ. 30· πρβλ. ῥάβδος, ῥαψῳδός. Τὸ σκῆπτρον ἦτο ἐκ χρυσοῦ ἢ ἐπίχρυσον, χρύσεον Ἰλ. Α. 15, Β. 268, Ὀδ. Λ. 91, 569· ἕν τι σκῆπτρον εἶχε κατασκευάσῃ ὁ Ἥφαιστος, Ἰλ. Β. 101· χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον Α. 246. Ὀμνύοντες ἢ διαμαρτυρόμενοι ὕψωνον αὐτὸ καὶ ἐπεκαλοῦντο μάρτυρας τοὺς θεούς, αὐτόθι 234, Η. 412, Κ. 321, 328΄ Ἐχρησίμευε καὶ ὡς τιμωρητικὸν ὄργανον, ὡς ῥάβδος πρὸς σωφρονισμὸν τῶν ἀτακτούντων, Ἰλ. Β. 199, 265 | 3. συχνάκις ὡς καὶ νῦν=βασιλικὴ ἐξουσία, βασιλεία, ἀρχή, κτλ., Ἰλ. Ζ. 159, Ι. 38· ᾧ ἔδωκε Κρόνου πάϊς σκῆπτρόν τ᾿ ἠδὲ θέμιστας Β. 206, πρβλ. Ι. 156, 298 | 4. Καθ᾿ Ἡσύχ.: κυρίως μὲν πᾶσα ῥάβδος. ἀπὸ τοῦ σκηρίπτεσθαι ἐπ᾿ αὐτῇ, ὅ ἐστιν ἐπερείδεσθαι. καὶ τὸ βασιλικὸν δὲ σκῆπτρον.