σός, ή, όν

κτητικὴ ἀντωνυμία τοῦ β΄ ἑνικ. προσώπου (σύ), οἱ δὲ παλαιότεροι τύποι αὐτῆς ἐπ. καὶ δωρικ. εἶναι τεὸς, ἰδικός σου, λατ. tuus, tua, tuum | 2. ἄνευ οὐσιαστικοῦ, ἰδικός σου, εἰ ἐτεόν γε σός εἰμι, υἱός σου, Ὀδ. Ι. 529 | 3. μετὰ προσδιοριστ. γενικῆς, τὰ σ’ αὐτῆς ἔργα Ἰλ. Ζ. 490· σῷ δ’ αὐτῆς κράατι Ὀδ. Χ. 218 | Β. ἀντικειμενικῶς, ὁ διὰ σέ, περὶ σοῦ, σῇ ποθῇ Ἰλ. Τ. 321· σός τε πόθος σά τε μήδεα Ὀδ. Λ. 202.

[σοῖσι, ὀνομ. πληθ. τοῦ σός (Α 42)]