διά

ποιητ. διαί, πρόθ., βασικὴ σημ., ἐντελῶς διὰ μέσου, πέρα γιὰ πέρα, ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον.

Ι. μετὰ γεν., ἐπὶ τόπου ἢ τοπικοῦ διαστήματος, διὰ μέσου τινός, ἔξω εἰς' δι᾿ ἠέρος αἰθέρ᾿ ἵκανεν=διὰ μέσου τοῦ ἀέρος ἔφθασεν | 2. ἐπὶ τοπικῶν διαστημάτων' διὰ πέντε σταδίων=εἰς ἀπόστασιν πέντε σταδίων | Β. ἐπὶ χρόνου, κατὰ τὴν διάρκειαν χρονικοῦ διαστήματος, κατά τινα χρόνον | 2. προκειμένου περὶ τοῦ παρελθόντος δὲ, ἔκτοτε, ἀπὸ τότε' διὰ χρόνου πολλοῦ=ἔπειτα ἀπὸ πολὺ διάστημα | 3. ἐπὶ ἀλληλοδιαδοχῶν χρονικῶν διαστημάτων' διὰ τρίτης ἡμέρης=κάθε τρίτην ἡμέραν | Γ. ἐπὶ αἰτίας, ἐν τῇ ἐνν. τοῦ προερχόμενος ἔκ τινος, διά τινος, διὰ μέσου τινός, μέ τι' δι᾿ ἑρμηνέως λέγειν=διὰ μέσου διερμηνέως λέγειν | 2. διὰ τάχους=ταχέως' διὰ βραχέων=βραχέως' διὰ σπουδῆς= σπεύδων.

ΙΙ. μετὰ αἰτ., ἐπὶ τόπου, διὰ μέσου τινός (τοπικῶς) | Β. ἐπὶ χρόνου, κατὰ τὴν διάρκειάν τινος, διὰ νύκτα, διὰ ὕπνον=κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὕπνου | Γ. ἄνευ πτώσεως, ὡς ἐπίρ., ὅλως διόλου, ὁλοσχερῶς.

ΙΙΙ. ἐν συνθέσει, ὅλως διόλου διὰ μέσου, κατὰ πλάτος: διαβαίνω | 2. μέχρι τέλους: διαβιόω, διαμάχομαι | 3. μεταξύ, ἔν μέρει, κάπως: διάλευκος, διάχρυσος | 4. δηλοῖ ἀμοιβαίαν ἄμιλλαν: διᾴδω, διαγωνίζομαι | 5. δηλοῖ χωρισμόν: διαλύω, διαιρῶ.