ἐπ. δοτ. τοῦ Ἀΐδης, ἔκ τινος παλαιᾶς (ἀχρηστευθείσης εἶτα) ὀνομ., Ἄϊς΄ Ἄϊδόσδε καὶ εἰς Ἄϊδόσδε=εἰς τὰ ἐνδιαιτήματα τοῦ ᾍδου΄ εἰν Ἄϊδος (ἐνν. οἰκῳ)=ἀττ. ἐν ᾌδου=ἐν τῷ ᾍδῃ [ αιδ- ἀλλ’ ἐνίοτε α-].
[ΙΩΑΝ. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ - ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου