αὖθις

ἐπ. καὶ ἰων. αὖτις, ἐπίρρ., ἐπιτεταμένος τύπος τοῦ αὖ, πρὸς ὃ συμφωνεῖ κατὰ τὰς πλείστας σημασίας:

Ι. ἐπὶ τόπου, ὀπίσω, ὀπίσω πάλιν, αὖτις ἰέναι, βαίνειν κτλ., Ἰλ.· ὡσαύτως ἄψ αὖτις Ἰλ. Θ. 335· τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις Ζ. 391.

ΙΙ. ἐπὶ χρόνου, πάλιν, ἐκ νέου.