κύων

σκύλος ἤ σκύλα ΙΙ. ὡς λέξη ὀνειδιστική πρὸς δήλωσιν ἀναισχυντίας ἤ θρασύτητας ΙΙΙ. συχνὰ ὁ ὅρος χρησιμοποιεῖται γιὰ τοὺς πιστοὺς τῶν θεῶν, ὁ ἀετὸς καλεῖται Διὸς πτηνὸς κύων, οἱ γρῦπες καλοῦνται Ζηνὸς ἀκρανεῖς κύνες ΙV. κύων τῆς θαλάσσης, σκυλόψαρο V. ὁ σείριος, ἄστρον τοῦ κυνός.

[κύνεσσιν, δοτ. πληθ. (Α 4)]