ἀναίδεια

(ἡ), ἐπ. καὶ ἰων. ἀναιδείη (ἀναιδής, α + αἰδώς)' ἔλλειψη αἰδοῦς, αὐθάδεια, ἀναισχυντία, ξεδιαντροπιά.