ἀγαθός, ή, όν

ἐπὶ προσώπων, ἱκανός, δυνατός, γενναίος' ΟΜ Οδ 18.383 οὕνεκα πὰρ παύροισι καὶ οὐκ ἀγαθοῖσιν ὁμιλεῖς=καθῶς σὲ τριγυρίζουν τιποτένιοι καὶ ἄνανδροι | 2. εὐμενής, εὐεργετικός, καλός, πιστός | 3. εὐγενικῆς, ἀριστοκρατικῆς καταγωγῆς' ΟΜ Οδ 15.324 οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες=δουλειὲς ποὺ κάνουν οἱ φτωχοὶ στοὺς ἀρχοντοθρεμμένους | 4. ὀρθός, σωστός, δίκαιος | 5. καλός, ἱκανὸς πνευματικὰ ἢ διανοητικά.

ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων καὶ ἀφηρημένων ἐννοιῶν, καλῆς ποιότητας, ἐξαιρετικός' ΟΜ Οδ 15.507 δαῖτ΄ ἀγαθὴν κρειῶν τε καὶ οἴνου ἡδυπότοιο' ΟΜ Οδ 15.491 ζώεις δ΄ ἀγαθὸν βίον | β. εὔφορος, πλούσιος' ΟΜ Οδ 15.405 νῆσός ἀγαθὴ͵ εὔβοος εὔμηλος͵ οἰνοπληθὴς πολύπυρος | γ. εὐεργετικός, χρήσιμος, ὠφέλιμος, κατάλληλος | 2. ἀγαθός, καλός' ΟΜ Οδ 3.266 φρεσὶ γὰρ κέχρητ΄ ἀγαθῇσι=γιατὶ εἶχε ἀκόμη ἀγαθὸ τὸ φρόνημά της | β. ὡς οὐσ. τὸ ἀγαθὸν=ἀγαθό, εὐεργεσία' ΟΜ Οδ 4.237 Ζεὺς ἀγαθόν τε κακόν τε διδοῖ.