θέμις

(ρ. ΘΕ-), νόμος, δίκαιον (καθιερωμένο ὑπὸ τῆς κοινῆς χρήσεως, καθ᾿ἔθος καὶ ἔθιμον), ἐν ἀντιδιαστολῇ πρὸς τὸν γραπτὸ νόμο, τὸν ἄνωθεν ὑπὸ τῆς Πολιτείας ἐπιβαλλόμενον' ᾗ θέμις ἐστί=ὅπως εἶναι δίκαιον, ὅπως συνηθίζεται.

ΙΙ. πληθ. θέμιστες=νόμοι, θεσμοί, ἀποφάσεις τῶν θεῶν (Διὸς θέμιστες), χρησμοί.

ΙΙΙ. Θέμις ὡς κύριο ὄνομα=ἡ Δικαιοσύνη, ἡ θεὰ τοῦ νόμου καὶι τῆς τάξεως.