μάκαρ

(ὁ), θηλ. μάκαρ καὶ μάκαιρα' μακάριος, εὐλογημένος, εὐτυχής, εὐδαίμων (κυρ. ἐπὶ τῶν θεῶν ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς θνητούς)' ἀπολ. οἱ μάκαρες=οἱ εὐδαίμονες, δηλ. οἱ θεοί | 2. ἐπὶ ἀνθρώπων, εὐτυχής, τυχερός, πλούσιος, εὔπορος | 3. μάκαρες ὀνομάζονταν καὶ οἱ νεκροί (μακαρῖται), ὡς οἱ κάτοχοι τῆς μακαριότητος, ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ πόνους | 4. Μακάρων νῆσοι=τὰ νησιὰ τῶν νεκρῶν, ὡς μακαρίων, ποὺ βρίσκονται στὸν Ὠκεανό, τὴν ἀκρότατη πρὸς Δυσμὰς περιοχή | 5. παραθετ. μακάρτερος, μακάρτατος | 6. στὸν Ὁμ. καὶ οὐδ. οὐσ. μάκαρ=εὐτυχία.