θεός

λατ. deus, στὸν Ὅμηρο εἴτε: τὸ θεῖον, ὁ θεός' θεὸς δώσει=ο θεός (τὸ θεῖον) θὰ παραχωρήσει, εἴτε: θεός τις, κάποια θεότητα εἰδική' σὺν θεῷ, σὺν θεοῖς, οὐκ ἄνευθε θεοῦ=μὲ τὴν θέληση τῶν θεῶν.

ΙΙ. θεά, ποιητ. θέαινα, θηλ. τοῦ θεός, ὡς καὶ νῦν, θεά' τὰ θεά (ἀττ. τὼ θεώ, κατὰ δυϊκό) νοοῦνται ἡ Δήμητρα καὶ ἡ Περσεφόνη' αἱ σεμναὶ θεαί =οἱ Ευμενίδες ἤ Ἐρινύες.

ΙΙΙ. ἐν τῷ συγκρ. ὡς ἐπίθ. θεώτερος=περισσότερο θεῖος.