ἐξ

λατ. ex΄ ἀντὶ τῆς ἐκ, ὁσάκις κεῖται πρὸ φωνήεντος.

Ἐτυμ.: ἐξ΄ βοιωτ. ἐσς, ἐς, πρὸ συμφ. ἐκ καὶ διαλ. ἐς΄ λατιν. ex΄ ἰαπ. *eks < *egh-s (βλ. ἐν λ. ἔσχατος)΄ λοκρ. ἐχθός(=ἔξω) < *eghs-tos΄ ἰων. ἀττ. ἐκτὸς ἐσχηματίσθη βάσει τοῦ ἀντιθέτου του ἐντός΄ κατ’ ἐπέκτασιν ἐσχηματίσθη ἔκτοσ-θεν, εἶτα δι’ ἀφαιρέσεως ἑνὸς θεμ. ἐκτο- ἐσχηματίσθησαν τά: ἔκτοθεν, ἔκτοθι, ἐκτοσε.

[ΙΩΑΝ. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ - ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ]