ἔνθα

(ἐν), ἐπίρρ.: Ι. δεικτικ., ἐπὶ τόπου, ἐκεῖ, αὐτοῦ, λατ. ibi, Ὅμ., κλ.΄ ὡσαύτως μετὰ ῥημάτ. κινήσεως, ἐκεῖσε=πρὸς τὰ ἐκεῖ, δεῦρο=πρὸς τὰ ἐδῶ, λατ. illuc (πρβλ. ἐνθάδε)΄ ἔνθα δὲ οἱ κλυτὰ δώματα τετεύχαται Ἰλ. Ν. 23· ἔνθ’ ἴομεν κείοντες=ἐκεῖσε πορευθῶμεν κοιμηθησόμενοι (Θ. Γαζῆς), Ξ. 340, Ὀδ. Γ. 295, Ζ, 47, Μ. 5 | 2. ἔνθα καὶ ἔνθα, ἐδῶ ἐκεῖ, ἐμπρὸς καὶ ὀπίσω, λατ. hic illic, huc illuc, B. 213, κτλ. | 3. ἐπὶ χρόνου, τότε.

ΙΙ. ἀναφορ., ἐπὶ τόπου, ὅπου, λατ. ubi, Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος ἤϊ’..., ἔνθα πάρος κοιμᾶθ’ Ἰλ Α. 610· λιπὼν ἕδος ἔνθα θάασσεν Ι. 194, κτλ. | 2. ἐπὶ χρόνου, ὅτε, ὅταν.