ἀνά

γίνεται ἀν- (ἤ ἄν) πρὸ ὀδοντ. συμφ., ἀγ- πρὸ οὐραν. συμφ., ἀμ- πρὸ χειλ. συμφ.' ἀντιθ. τῆς προθ. κατά'

I. μετὰ γεν.΄ ἐπί τινος, ἐπάνω εἴς τι΄ ἀνὰ νηός=ἐπάνω στὸ πλοῖο.

ΙΙ. μετὰ δοτ.' ἐπί τινος, ἐπάνω εἴς τι (χωρὶς τὴν ἔννοια τῆς κίνησης).

ΙΙΙ. μετὰ αἰτ.΄ 1. ἐπὶ τόπου΄ ἐπάνω, πρὸς τὰ ἐπάνω, ἀπὸ κάτω ἕως τὴν κορυφή, καθ' ὅλη τὴν ἔκταση' ἀνὰ στρατόν | 2. ἐπὶ χρόνου΄ καθ' ὅλη τὴ διάρκεια΄ ἀνὰ νύκτα΄ ἀνὰ τὸν πόλεμον΄ ἀνὰ χρόνον | ἐννίοτε καὶ μὲ διανεμητικὴ ἔνν.΄ ἀνὰ πᾶσαν ἡμέραν=κάθε ἡμέρα΄ ἀνὰ πᾶν ἔτος=κάθε ἔτος | 3. μετὰ ἀριθμ. σημ. διανομὴ ἤ μερισμό΄ ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον=ἔλαβαν ἕνα δηνάριον ἕκαστος.

ΙV. ὡς ἐπίρρ.' ἐκεῖ ἐπάνω, σὲ ὅλη τὴν ἔκταση ἐκεῖ ἐπάνω' μέλανες δ' ἀνὰ βότρυες ἦσαν=ἐπάνω δὲ καθ' ὅλη τὴν ἔκταση ἦσαν "τσαμπιά" ἀπὸ μαῦρα σταφύλια.

V. ἐν συνθέσει΄ ἐπάνω εἴς τι, πρὸς τὰ ἐπάνω΄ ἀναβαίνω, ἀναβλέπω, ἀνίστημι | μὲ τὴν ἔνν. τὴς ἐνίσχυσης, αὔξησης΄ ἀνακρίνω | μὲ τὴν ἔνν. τῆς ἐπανάληψης΄ ἀναβλαστάνω, ἀναγιγνώσκω | μὲ τὴν ἔνν. τοῦ πίσω΄ ἀναχωρέω΄ αὐτὴ ἡ ἔνν. πηγάζει ἀπὸ φράσεις ὅπως ἡ ἀνὰ ῥόον=πρὸς τὰ ἐπάνω, δηλ. ἐναντίον τοῦ ῥεύματος, ἤτοι πρὸς τὰ πίσω.