πρό

πρόθ. μετὰ γεν., ἐπὶ τόπου, ἐμπρὸς ἀπό τι, ἐνώπιόν τινος | 2. πρὸ ὁδοῦ=ἐμπρός, μακρύτερα.

ΙΙ. ἐπὶ χρόνου, πρότερον, πρίν ἀπό.

ΙΙΙ. ἐπὶ ἐκλογῆς καὶ προτιμήσεως, προτιμῶ κάτι ἀπό κάτι ἄλλο | 2. ἐπὶ ἀνταλλαγῆς, ἀντικαταστάσεως, ὡς ἡ ἀντί, εἰς ἀντικατάστασίν τινος, ἀντί τινος, ἕν πρὸ πολλῶν=ἕνα πρᾶγμα ἀντὶ πολλῶν.

IV. ἐπὶ αἰτίας, ἕνεκά τινος, λόγῳ τινός, ἐξ αἰτίας τινός' πρὸ φόβοιο=ἐκ φόβου, ἀπὸ φόβον, πρὸ τῶνδε=ἕνεκα τούτων, διὰ ταῦτα, ἑπομένως.

V. ὡς ἐπίρ., ἀπολύτως κείμενον, ἐπὶ τόπου, ἐμπρός, ἔμπροσθεν, (ἀντίθετο τῷ ἐπί) | 2. ἐπὶ χρόνου, πρότερον, πρωτύτερα, προηγουμένως.

VI. ἐν συνθέσει: ἐπὶ τόπου σημ. τὸ πρὸς τὰ ἐμπρός, ἐμπρός, ἐνώπιόν τινος: πρόθυρον, προπύλαια, προβαίνω, προβάλλω, προτίθημι | 2. ὡσ. ὑπεράσπισιν: προκινδυνεύω | 3. ἐπὶ χρόνου σημ. τὸ πρότερον, προηγουμένως, ἐκ τῶν προτέρων: προαισθάνομαι, προαγγέλλω, προκαταλαμβάνω | 4. ἐπὶ προτιμήσεως σημ. τὸ μᾶλλον, περισσότερον: προτιμῶ, προαιροῦμαι | 5. ἐνισχύει τὴν ἔννοιαν μὲ τῶν ὁποίων συντίθεται: πρόπας, πρόπαλαι, πρόκακος.