πρόσθεν

ἰων. καὶ ποιητ. πρόσθε (πρό + -θε)' ὡς πρόθ. μετὰ γεν., ἐπὶ τόπου, ἔμπροσθέν τινος, πρὸς ὑπεράσπισίν τινος | 2. ἐπὶ χρόνου, πρότερον, προηγουμένως, ἄλλοτε' ἡ πρόσθεν ἡμέρα=ἡ προηγούμενη ἡμέρα | 3. ὡς ἐπίρ. τόπου, ἐμπρός, πρὸς τὰ ἐμπρός, ἐνώπιον | 4. τὸ πρόσθεν (ὡς ἐπίρ.)=πρότερον, ἄλλοτε | 5. μᾶλλον, προτιμότερον' πρόσθεν ἀποθανεῖν ἤ...=προτιμώτερον ν᾿ ἀποθάνω παρά...