ἐντός

ἐπίρ., (ἐν), λατ. intus, ἀντίθ. τῷ ἐκτός' ἐπὶ τόπου, μέσα, μέσα εἰς || ὡς πρόθ. μετὰ γεν., τείχεος ἐντὸς Ἰλ. Μ. 380, ἐντός ἐμαυτοῦ=εἰμαι εἰς τὸν ἑαυτόν μου, "στὰ καλά μου" || 2. ἐντεῦθεν μέρους τινός, πρὸς τὸ ἀπὸ ἐδῶ μέρος || μετὰ γεν., τὰ ἑντὸς τοῦ Ἃλυος ποταμοῦ=τὰ ἐντεύθεν τοῦ Ἃλυος ποταμοῦ.

ΙΙ. ἐπὶ χρόνου, ἐντὸς οὐ πολλοῦ χρόνου, εἰς χρόνον ὀλιγώτερον ἀπό... , ἐντὸς χρονικοῦ διαστήματος, ἐντὸς εἴκοσιν ἡμερῶν.