προΐημι

(πρό + ἵημι)' στέλλω πρότερον, προαποστέλλω' στέλλω πρὸς τὰ ἐμπρός, προπέμπω' ἀποστέλλω πρός τινα | 2. ἀποπέμπω, ἀπολύω, τινά, τὸν ἀφήνω νὰ ἀπέλθει | 3. ἀφήνω νὰ πέσει, νὰ γλιστρήσει' ἔπος προέηκε=ἄφησε νὰ τοῦ πέσει λόγος, πέταξε ἕναν λόγο | 4. ἐπὶ βλημάτων ὅπλων, ῥίπτω, ἐξακοντίζω, ἐκσφενδονίζω | 5. παραδίδω | 6. ἀφοσιώνομαι, ἀσκοῦμαι εἴς τι.

ΙΙ. μέσον, στέλλω τι μακρὰν ἀπὸ ἐμέ, παραιτοῦμαι ἀπ᾿ αὐτό, τὸ παραδίδω' παραδίδω εἰς τὸν ἐχθρόν, προδίδω | 2. ἐγκαταλείπω τι, τὸ παραιτῶ, τὸ πετῶ | 3. δίδω ἄφθονα, εἶμαι ‘’κουβαρντᾶς’’ | 4. ἐν κακῇ ἐνν., σπαταλῶ, κατασπαταλῶ | 5. ἀφήνω τι νὰ ἐκφύγει, νὰ ἐξολισθήσει | 6. παραδίδω τι εἴς τινα, τοῦ τὸ ἐμπιστεύομαι | 7. ὠθῶ πρὸς τὰ ἐμπρός, ἐξωθῶ, ἐκβιάζω.

ΙΙΙ. παθ., ῥίπτομαι μακριά, ἀπορρίπτομαι | 2. παραμελοῦμαι, περιφρονοῦμαι.

[πρόες, προστ. ἀορ. β’ (Α 127)]