ἀγορά

(ἀγείρω)' συγκέντρωση τοῦ λαοῦ ἤ τοῦ στρατοῦ (σὲ άντίθεση μὲ τὴ βουλή=συνέλευση τῶν ἀρχόντων)' ΟΜ Οδ 9.112 τοῖσιν (ένν. Κυκλώπεσσιν) δ΄ οὔτ΄ ἀγοραὶ βουληφόροι οὔτε θέμιστες' συγκέντρωση τῶν θεῶν΄ ΟΜ Ιλ 8.2 Ζεὺς δὲ θεῶν ἀγορὴν ποιήσατο τερπικέραυνος | 2. ἡ ἀγόρευση, οἱ λόγοι ποὺ ἐκφωνοῦνται στὴ συνέλευση' ΟΜ Ιλ 2.788 οἳ δ΄ ἀγορὰς ἀγόρευον ἐπὶ Πριάμοιο θύρῃσι πάντες ὁμηγερέες ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες' φρ. ἀγορὴν ποιεῖσθαι ἤ τίθεσθαι, ἀγορήνδε καλέειν ἤ κηρύσσειν, ἀγορὰν συνάγειν, συλλέγειν, ποιεῖν=συγκαλῶ συνέλευση, καλῶ σὲ συνέλευση' ΟΜ Ιλ 8.489 Τρώων αὖτ᾽ ἀγορὴν ποιήσατο φαίδιμος Ἕκτωρ' φρ. καθίζειν ἀγορήν (ἀντ. λύειν ἀγοράν)=κηρύσσω τὴν ἔναρξη (ἀντ. τὴ λήξη) τῆς συνέλευσης' ΟΜ Οδ 2.69 λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἠδὲ Θέμιστος, ἥ τ᾽ ἀνδρῶν ἀγορὰς ἠμὲν λύει ἠδὲ καθίζει.

Ἐτυμ.: ἀγείρω, ἀπό: ἀγορ- (ετεροιωμένη μορφὴ τοῦ ἀγερ-) + -α.